Przejdź do zawartości

Protesty w Turcji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Protesty w Turcji (2013)
Ilustracja
Grupa protestujących przy parku Gezi
Państwo

 Turcja

Miejsca wystąpień

Stambuł

Początek wystąpień

27 maja 2013

Koniec wystąpień

20 sierpnia 2013

Ofiary śmiertelne

5 osób

Ranni

4 177 osób[1][2]

Aresztowani

3 300 osób[3]

Przyczyny wystąpień

Plany zabudowy parku, niezadowolenie z rządu

Charakter wystąpień

Zamieszki

brak współrzędnych

Protesty w Turcji – seria protestów i zamieszek, które rozpoczęły się 28 maja 2013 roku na placu Taksim w centrum Stambułu, a później ogarnęły inne regiony i miasta Turcji.

Przyczyny

[edytuj | edytuj kod]

Bezpośrednią przyczyną wybuchu protestów była planowana budowa centrum handlowego w miejscu parku Gezi. Głębszą podstawą protestów jest społeczne niezadowolenie z rządów premiera Recepa Erdoğana lidera Partii Sprawiedliwości i Postępu[potrzebny przypis].

Przebieg wydarzeń

[edytuj | edytuj kod]

28 maja

[edytuj | edytuj kod]

Rankiem 28 maja około 50 osób zgromadziło się w parku Gezi by zapobiec jego zniszczeniu. Policja użyła gazu pieprzowego przeciw protestującym[4].

29 maja

[edytuj | edytuj kod]

Po wydarzeniach z 28 maja grupa protestujących powiększyła się, ludzie rozstawili namioty i pozostali w parku na noc[5]. 29 maja o godzinie 12.30 zorganizowano konferencję prasową, a wieczorem koncert w parku[6].

30 maja

[edytuj | edytuj kod]

Policja atakowała ludzi zgromadzonych w Parku Gezi. Pomimo interwencji policji, liczba protestujących wzrosła[7][8].

31 maja

[edytuj | edytuj kod]

Policja przeprowadziła nalot na park Gezi, i rozproszyła protestujących za pomocą armatek wodnych i gazu łzawiącego. Policja ustawiła zapory wokół parku by zapobiec ponownemu zajęciu go. O godzinie 13 protestujący próbowali ponownie zgromadzić się w parku lecz zostali rozpędzeni. Policja zaatakowała również gazem łzawiącym ludzi na stacji metra przy Placu Taksim[9]. Protestujący zaczęli rzucać w policję kamieniami[10]. Aresztowane zostały 63 osoby[11].

Duże protesty miały też miejsce w Ankarze i Izmirze. W Ankarze policja użyła gazu łzawiącego przeciw protestującym[12]. Starcia protestujących z policją trwały całą noc. W Izmirze protestowało ponad 10 tysięcy osób. Policja użyła gazu łzawiącego, armatek wodnych i broni gładkolufowej[13].

1 czerwca

[edytuj | edytuj kod]

Protesty ogarnęły cały Stambuł[potrzebny przypis].

2 czerwca

[edytuj | edytuj kod]

Setki protestujących ustawiły płonące barykady w Ankarze, policja użyła gazu łzawiącego by powstrzymać protestujących[14].

11 czerwca

[edytuj | edytuj kod]

Nad ranem na plac Taksim wtargnęła policja, by przy pomocy gazu i armatek wodnych i po długich walkach rozpędzić okupujących plac protestujących. Plac oczyszczono z napisów i transparentów[15].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]